ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
ΦΟΡΑΜΕ: Φούξια σατέν πουκάμισο, denim φούστα και sneakers
 

Μπορούν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια να προκαλέσουν βίαιη συμπεριφορά στα παιδιά;

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με βία απλά προσθέτουν ένα ακόμα ''κίνητρο'' αφού αφήνουν τα παιδιά να νιώθουν ότι η βία είναι νορμάλ.

newsroom must

Η υπόθεση με τα ανήλικα παιδιά με μία αντιπαράθεση για τα διαδικτυακά παιχνίδια, που σημειώθηκε την Δευτέρα σε ιδιωτικό σχολείο στην Λεμεσό προκάλεσε αντιδράσεις και ερωτηματικά για την επιρροή που έχουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στα παδιά. Ο κλινικός ψυχολόγος, Δρ Μάριος Κωνσταντίνου μάς εξηγεί πώς εκλαμβάνουν τα παιδιά τη βία μέσα από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ποια η επίδραση των παιχνιδιών αλλά και η αλλαγή στη συμπεριφορά τους.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με βία απλά επιτρέπουν σε παιδιά να νιώθουν οτι η βία ειναι κάτι φυσιολογικό. Ως συνήθως όμως δεν είναι απλά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που τα ωθούν σε τέτοιες συμπεριφορές, όπως η ίδια η προσωπικότητα του παιδιού, το περιβάλλον, η/και τα βιώματα του παιδιού.

Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με βία απλά προσθέτουν ένα ακόμα "κίνητρο" αφού αφήνουν τα παιδιά να νιώθουν ότι η βία είναι νορμάλ. Αυτό όμως είναι το ίδιο π.χ με ένα παιδιί που βλέπει καθημερινά βία μεταξύ των γονιών του ή βία προς το ίδιο. Θα μεγαλώσει με πολύ περισσότερες πιθανότητες να ασκήσει βία ως ενήλικας.

Είναι αυτό το normalization της βίας που σπρώχνει κάποια παιδιά πιο κοντά προς την ίδια την πράξη της βίας. Δεν πρέπει να γενικεύουμε όμως γιατί δεν είναι όλα τα παιδιά που θα δουν βία σε έργο ή σε ένα παιχνίδι και θα ασκήσουν βία. Δεν παύει όμως η βία σε παιχνίδια να είναι μία διαδικασία κοινωνικής εκμάθησης που δείχνουν στο παιδί ότι η βία είναι μία λύση.

Ό,τι παρακολουθούμε συνεχώς (σε αυτή την περίπτωση τη βία) απλά σιγά σιγά μπορεί στα μάτια μας να φαίνεται κάτι φυσιολογικό.

Χρειάζεται η συνεχόμενη εποπτεία των γονιών ή μεγαλυτερων στο τι βλέπει ένα παιδί σε βίντεο, σε παιχνίδια κ.λπ. Πρέπει να ξέρουμε τι βλέπουν για να τα συζητάμε μαζί τους για να μάθουν ξανά και ξανά τη διαφορά της πραγματικότητας, των συνεπειών των πράξεων μας αλλά και της εικονικής πραγματικότητας.

Είναι δουλειά εμάς των μεγαλύτερων να επιβάλουμε και να μειώσουμε τις κακές επιρροές από τα παιχνίδια, τις ταινίες και τις σειρές με το να μειώσουμε τον χρόνο που έχει ένα παιδί μπροστά σε οθόνες αλλά και το να συζητούμε μαζί τους αυτά που βλέπουν.

Η δικαιολογία δεν μπορώ να επιβληθώ ή δεν μπορώ να του μειώσω τον χρόνο στις οθόνες δεν είναι αποδεκτή.

Δρ Μάριος Κωνσταντίνου
Κλινικός ψυχολόγος

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

HEALTH: Τελευταία Ενημέρωση