Αφροδίτη Δερματά
Φτάσαμε αισίως κοντά στα μέσα του Δεκέμβρη. Λίγες μέρες έμειναν μόνο για να υποδεχτούμε το 2020 και ήδη έχουμε μπει σε διάθεση γιορτινή. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε να κάνουμε αλλιώς; Η ατμόσφαιρα το επιβάλλει. Χριστουγεννιάτικα τραγούδια παίζουν συνεχώς στο ραδιόφωνο, λαμπάκια αναβοσβήνουν στις γειτονιές και στους δρόμους κι όλα είναι στολισμένα και χρωματιστά. Είναι κι αυτή η γλυκιά προσμονή της άδειας, για αυτούς που έχουν φυσικά, είναι και που θα αρχίσουν τα μελομακάρονα να συνοδεύουν τον απογευματινό μας καφέ, είναι και οι αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια που κρύβουν μια ανεπαίσθητη μελαγχολία, είναι ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων που σκιαγραφούν την ψυχοσύνθεσή μας αυτόν τον μήνα.
Ο Δεκέμβρης, όμως, πέρα από εορταστικός είναι και ένας μήνας απολογισμού. Είναι η στιγμή που πατάς το κουμπί της παύσης και σε ρωτάς… Πώς ήταν η χρονιά που πέρασε; Άγγιξες λίγο τα όνειρά σου; Βρήκες όμορφους ανθρώπους στον δρόμο σου; Χάρηκες τη βόλτα; Υποστήριξες αρκετά την αυθεντική σου φύση, τα θέλω σου, τον εαυτό σου; Έγινες λίγο πιο καλός άνθρωπος; Γέλασες αρκετά; Άκουσες την καρδιά σου; Αποταυτίστηκες καθόλου από όλους αυτούς τους ρόλους που σου επιβάλλει η κοινωνία; Συναντήθηκες έστω και λίγο με τον καθαρό εαυτό σου; Σταμάτησες να νοιάζεσαι για το τι θα πει ο κόσμος; Έκανες την επανάστασή σου; Βοήθησες; Συγχώρεσες; Αγάπησες;
Χριστούγεννα, λοιπόν, δεν είναι ο παροξυσμός του καταναλωτισμού, δεν είναι η φρενήρης κατανάλωση φαγητών και ποτών, δεν είναι τα αλόγιστα ψώνια. Χριστούγεννα είναι κατάνυξη, είναι αυτή η βαθιά βουτιά που πρέπει να κάνεις μέσα στον εαυτό σου. Είναι οι συγγνώμες που χρωστάς και πρέπει να ειπωθούν σε αυτούς που έχεις αδικήσει, είναι τα φυλακισμένα «σ’ αγαπώ», «μου λείπεις», «σε σκέφτομαι» που πρέπει να απελευθερωθούν και να εκφραστούν. Είναι αυτή η αίσθηση ευγνωμοσύνης που πρέπει να αφήσεις να διαπεράσει κάθε κύτταρό σου. Ευγνωμοσύνη για όλα εκείνα τα πολύ όμορφα που έχεις στην καθημερινότητά σου και τα θεωρείς δεδομένα. Eίναι η αίσθηση της συνδεσιμότητας με ότι υπάρχει γύρω σου. Eίναι το να ανοίξεις διάπλατα τις πόρτες της καρδιάς σου ώστε να μπορέσεις να υποδεχτείς την ωραιότητα που σε περιβάλλει. Είναι και το μπουφάν που θα κάνεις δώρο στον άστεγο που κρυώνει. Είναι και το πιάτο με το φαγητό που θα πας στον φτωχό γείτονά σου. Είναι και το παιχνίδι που θα χαρίσεις σε εκείνο το παιδάκι που δεν έχει παιχνίδια. Είναι όλα αυτά που θα κάνεις κι όλα αυτά που θα ξεφορτωθείς για να νιώσεις λίγο πιο ελαφριά την ψυχή σου.
Αν, λοιπόν, κάνεις τον απολογισμό και δεις ότι κάτι περισσεύει ή ότι κάτι λείπει, τη νέα χρονιά πάρ’ το αλλιώς. Διότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να αφήσεις ανεκπλήρωτα τα όνειρά σου, είναι απρόβλεπτη για να είσαι αγνώμων, είναι πανέμορφη για να την αφήσεις ανεκτίμητη, είναι απαιτητική για να ζεις και να είσαι όπως θέλουν οι άλλοι, είναι φευγάτη για να μην ζεις το παρόν και είναι και άγρια για να την αφήσεις χωρίς αγάπη.
Το 2020 κάνε μικρά πράγματα με τεράστια ποσά αγάπης. Θα δεις γιατί…
ΥΓ1 Μην ξεχνάς να πασπαλίζεις τις μέρες σου με μουσική
ΥΓ2 Πίστεψε το...αν σκέφτεσαι με την καρδιά γίνονται θαύματα
