Αφροδίτη Δερματά
Tα χρόνια περνάνε θέλουμε δεν θέλουμε και πριν καλά-καλά το καταλάβουμε και μέχρι να ανοιγοκλείσουμε τα βλέφαρά μας έχουμε ήδη προσγειωθεί στα 40. Ηλικία σταθμός η οποία κρύβει περίτεχνα μια ανεπαίσθητη μελαγχολία για τη ζωή που φεύγει σαν νερό, αλλά και μια τζούρα ικανοποίησης για όλες τις εμπειρίες και τις γνώσεις που σου έχει δώσει μέχρι στιγμής αυτό το ταξίδι. Διότι αν μη τι άλλο καθώς η νεότητα φτιάχνει τις βαλίτσες της και ετοιμάζεται σιγα σιγά να σε αποχαιρετίσει, οι σκέψεις καταλαγιάζουν, δεν βιάζεσαι, δεν ανησυχείς, ξέρεις ότι όλα είναι περαστικά, ότι κι εσύ περαστικός είσαι και μέσα από αυτό το πέρασμα έχεις συνειδητοποιήσει ξεκάθαρα ποιός είσαι, τι θες και τι δε θες.
Στα 40 μου λοιπόν ξέρω…
-ότι οι μπάμιες τελικά είναι ωραίο φαγητό (όμως αν δεν δοκιμάσεις ποτέ δεν θα το μάθεις)
-ότι απολαμβάνεις τον καφέ και γενικότερα τη ζωή και χωρίς τσιγάρο
-ότι το λεοπάρ δεν μ αρέσει κι ας είναι της μοδός, γι αυτό δεν θα το φορέσω (τέλεια & παύλα)
-ότι αυτό που λένε ότι οι πεθερές τα ξέρουν όλα... Δεν ισχύει...οι κόρες τα ξέρουν όλα
-ότι όπου λαλούν πολλά κοκόρια μια χαρά ξημερώνει την ώρα που πρέπει
-ότι τίποτα τελικά δεν «πρέπει» και ότι το «ποτέ» είναι μια λέξη που αν την χρησιμοποιήσεις σε χλευάζει ανελέητα
-ότι αν θες κάτι πάρα μα παρά πολύ, μόλις χαλαρώσεις θα το αποκτήσεις αλλά υπάρχει περίπτωση να μην σε ενδιαφέρει πλέον
-ότι, ό, τι υπάρχει πριν από το αλλά, είναι ένα μεγάλο ψέμα πχ. Σ αγαπάω αλλά...
-ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και πρέπει να ζούμε με ευγνωμοσύνη για όσους και όσα έχουμε την κάθε μέρα μας.
-ότι δεν συναντιόμαστε τυχαία σ’ αυτή τη ζωή…Πάντα υπάρχει ένας ιδιαίτερος λόγος
-ότι άμα τρως κάθε μέρα φιλέτο, οι φακές μπορεί να σου φανούν πεντανόστιμες
-ότι κάθε αστείο κρύβει τη μισή αλήθεια
-ότι επειδή το κάνουν όλοι δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό
-ότι όποιον θέλει οι μοίρες τον οδηγούν, όποιον δεν θέλει τον σέρνουν
-ότι είναι μικρή η ζωή για να την ζούμε μόνο με τα πρέπει
-ότι δεν πρέπει ποτέ να μετανιώνουμε για κάτι που κάναμε ή για κάτι που δεν κάναμε γιατί ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε εκείνη την στιγμή
-ότι τη ζωή αν την πασπαλίσεις με χιούμορ και με μουσική γίνεται πιο γευστική
-ότι αν σπρώξεις τον εαυτό σου μέχρι τα όρια του καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχουν όρια
-Τέλος ότι είμαστε ενέργειες που κυλάνε στο ταξίδι της ζωής και ότι αν δεν ανοίξουμε τα παράθυρα της ψυχής μας δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να απολαύσουμε αυτό το ταξίδι...
