Θα πέσει κράξιμο

Το ωραίο με τον τουρισμό είναι πως έχει εξελιχθεί από το sex on the beach της δεκαετίας του ’80 και το βραχιολάκι του ’90 σε θέμα κουλτούρας, πολιτισμού και ομορφιάς. Με λίγα λόγια δεν αρκεί να έχεις ήλιο και θάλασσα, γιατί έχουν πολλοί και μάλιστα καλύτερα πολλές φορές από εσένα. Για να έρθει κάποιος τουρίστας και να ξοδέψει στη χώρα σου πλέον, πρέπει να έχει concept το ταξίδι. Μπορεί να είναι αραχτιλίκι, μπορεί να είναι εκδρομές, μπορεί να είναι για φαγητό, μπορεί να είναι για σεξ, μπορεί να είναι όλα τα πιο πάνω μαζί. Στα ’80s, όταν ήρθε το πρώτο μεγάλο κύμα τουριστών λειτουργήσαμε ως χωριάτες, άπληστοι ιθαγενείς. Τους στοιβάζαμε σαν σαρδέλες, τους κλέβαμε στην παραλία και τους φτύναμε στο φαγητό του microwave. Το μοναδικό που νομίζω κάναμε σωστά ήταν πως πηδάγαμε καλά αυτές που το ήθελαν. Από το Cyprus kamaki όμως πέρασαν πολλά χρόνια. Οι τουρίστες συνειδητοποίησαν πως στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία, περνούσαν πιο καλά. Έτρωγαν καλύτερα, έβλεπαν ομορφιές καλύτερες, τους συμπεριφέρονταν καλύτερα.

Από τότε πέρασαν τριάντα χρόνια για να γίνουμε ξανά talk of the town στον παγκόσμιο τουρισμό. Φέτος, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάμε για ρεκόρ τουριστών. Οι λόγοι πολλοί, σίγουρα όμως δεν είναι μόνο «η σκληρή δουλειά του ΚΟΤ» και των ξενοδόχων. Ένας από τους βασικούς λόγους είναι η σοβαρή αναβάθμιση της τουριστικής Κύπρου. Καλύτερα ξενοδοχεία, πιο οργανωμένες παραλίες (αν και χωρίς σέρβις), καλύτερο φαγητό και πιο προσωπική αντιμετώπιση του περιβάλλοντος, στοιχεία πολύ σημαντικά πλέον. Με λίγα λόγια, ο τουρίστας που ήθελε να ανακαλύψει, να χαρεί, να ξοδέψει, μπορεί να ενοικιάσει ένα αυτοκίνητο και να χαρεί τις ομορφιές ενός νησιού υποτιμημένου και ταπεινωμένου τουριστικά τα προηγούμενα χρόνια.

Όμως, γιατί υπάρχει ένα τεράστιο «όμως», ελπίζω αυτά που ψιθυρίζονται να μην είναι αλήθεια: over bookings, κακό σέρβις που δεν μιλά άλλη γλώσσα εκτός από Πολωνικά, γιαπιά που χτίζονται ενώ έχουν άφιξη τουριστών, παραπλανητικές φωτογραφίες στο booking.com διαμερισμάτων που βαφτίζονται ξενοδοχεία. Οι ξενοδόχοι πρέπει να γνωρίζουν πως, αν με τη συμπεριφορά τους φέτος και την ενδεχόμενη απληστία τους πηδήξουν εκατό άτομα όλη τη χώρα, την εικόνα και την προοπτική της, αυτό από την κοινωνία των πολιτών δεν θα γίνει ανεκτό όπως έγινε από τους πατεράδες τους το ’80. Η έμμεση ή και άμεση πριμοδότησή τους από τον κόσμο, τις τράπεζες, την κυβέρνηση και τους tour operators, δημιουργεί για αυτούς ευθύνη, σοβαρότητα, και οδηγεί σε καλύτερη ποιότητα. Τα τριτοκλασάτα υλικά για πρόγευμα, ο κακός καφές της σειράς, τα λερωμένα σεντόνια και οι υπερτιμολογήσεις, αν δεν είναι πράγματα του παρελθόντος, τότε να γνωρίζουν πως θα πέσει κράξιμο του κερατά.

Πιστεύω πως η φετινή χρονιά μπορεί να είναι θεμέλιο για δεκαετίες, αν συμπεριφερθούμε με σύνεση και με αρχοντιά στους καλεσμένους μας. Η Κύπρος αγκομαχεί να έχει 3 εκατομμύρια τουρίστες, ενώ η Κρήτη παίρνει 5 εκατομμύρια. Η σωστή ανάπτυξη του τουριστικού προϊόντος, η σύνδεσή του με τη γαστρονομία και την οινοβιομηχανία, μπορεί να δώσει στον τόπο την προοπτική που του αξίζει χωρίς ρίσκο για αέριο που μπορεί να κάνει έκρηξη στα χέρια μας, χωρίς λαμογιές με διαβατήρια που θα μας τα σταματήσει η Ευρώπη χωρίς ξεπλύματα μαύρου χρήματος.

Έτσι κι αλλιώς, στη σύγχρονη βιομηχανία τουρισμού, με τα σχόλια στο TripAdvisor και τις χρηματιστηριακού τύπου κρατήσεις online, δεν μπορείς να κρυφτείς και να ξεγελάσεις δεύτερη φορά.

Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση το υφυπουργείο Τουρισμού είναι ακόμη στα χαρτιά, η τουριστική αστυνομία δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, και αν ταξιδεύετε στην Πάφο, την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (τρομάρα μας), θα απολαύσετε το πιο καθυστερημένο... εργοτάξιο της Ευρώπης. Το κέντρο είναι κλειστό, οι δρόμοι είναι τρύπα και, σε περίπτωση που διερωτάστε αν βρίσκονται στο τέλος τα έργα, ούτε το 2018 δεν βλέπω να βάζουν άσφαλτο. Κατά τα άλλα κόψαμε κορδέλες, και απλά τοποθετήθηκε ένα ψυχρό μεταλλικό καλλιτεχνίζον «Π» στις εισόδους της πόλης. Αυτή είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα, χωρίς θέατρα, χωρίς μουσεία, χωρίς γκαλερί, χωρίς τίποτα. Με παρουσιάσεις εισαγωγής που κοστίζουν εκατομμύρια φτιάχνει πολιτισμό και η Ναμίμπια. Αυτό είναι όμως το νόημα της πολιτιστικής πρωτεύουσας, που «σκοτώθηκε» η Πάφος να αναλάβει εις βάρος της Λευκωσίας και της Λεμεσού;