Δημήτρης Λοττίδης
Με την Ούρσουλα επικεφαλής της Ευρώπης, τη Φινλανδή 35χρονη ως πρωθυπουργό αλλά και την AOC να αλλάζει την παγκόσμια πολιτική προσέγγιση μεταμορφώνοντας τον εαυτό της σε ένα μόλις χρόνο από barwoman σε πολιτικό τυφώνα που θέλεις να σε πάρει και να σε σηκώσει, τα δυο άκρα των παραγωγικών ηλικιών, δηλαδή οι δεκαετίες των πενήντα και τριάντα, πιέζουν σε πρότυπα αυτές που βρίσκονται στη δεκαετία των 40. Αμ δεν πιέζονται εύκολα αυτές...
Οι σαραντάρες του σήμερα, οφείλω να ομολογήσω, παρατηρώντας, είναι πολύ συναρπαστικές. Είναι ανεξάρτητες, χειραφετημένες, με άποψη, τρέχουν να προλάβουν τη ζωή και είναι κομάντο γενικά. Η γυναίκα των σαράντα χρόνων και κάτι είναι πολύ διαφορετική από τη σαραντάρα πριν δέκα χρόνια. Το 2009 η γυναίκα των σαράντα κάτι είχε παιδιά που ετοιμάζονταν για σπουδές, ζούσε την πρώτη επανάσταση χειραφέτησης στο lifestyle της και η έγνοια της ήταν μια καλή Louis Vuitton, σπίτι με πισίνα και καλό σεξ.
Ζούσε δηλαδή παθητικά και τα καλά της τότε ζωής ερχόντουσαν και την έβρισκαν μετά την αβεβαιότητα του πρώτου παιδιού στα είκοσί της και την αλλαγή της χώρας από ασήμαντη βραχονησίδα στο τέρμα του πουθενά σε ευρωπαϊκή χώρα με προοπτικές ασφαλούς ευημερίας.
Σήμερα οι γυναίκες των σαράντα και κάτι χρόνων έχουν παιδιά στο δημοτικό και το νηπιαγωγείο, ξέρουν πως τα καλά της ζωής δεν θα έρθουν να τις βρουν αλλά πρέπει να τα κερδίσουν, είναι φινετσάτες αλλά δεν τρέχουν πίσω από τα brands στα οποία δεν είναι loyal και οι καθημερινές της ταχύτητες έχουν ρυθμό CEO πολυεθνικής. Τα προλαβαίνουν, όμως, όλα! Τα παιδιά στο σχολείο, την ενημέρωση από το κινητό, το διάβασμα στη δουλειά, την έξοδο με φίλες, το φαγητό με τον σύντροφο και την καληνύχτα στα μικρά. Είναι κάτι σαν superwoman που μεταξύ δουλειάς και supermarket θα φλερτάρει και θα κλείσει και το ξενοδοχείο των διακοπών των Χριστουγέννων.
Οι προσωπικές της οικονομικές προτεραιότητες είναι ο καλός κομμωτής, ο personal trainer, το καλό κινητό, η ακριβή τσάντα, χωρίς όμως εμφανές λογότυπο, και τα ρούχα από το Zara. Αν έχει gala dinner, θα ραφτεί στη Ραμόνα αλλά μέχρις εκεί. Δεν θέλει να γεμίζει την γκαρνταρόμπα της με ρούχα της μιας χρήσης αλλά με κομμάτια που θα λιώσουν πάνω της με χίλιους συνδυασμούς. Η οικολογική συνείδηση κτίζεται πλέον σιγά-σιγά μέσα της και ψάχνει σαν ντετέκτιβ τις πρώτες ύλες των φαγητών που τρώνε τα παιδιά της. Δεν τρέχει πίσω από ακριβά κοσμήματα εκτός από αυτά που της έδωσε η μάνα, η πεθερά ή τα δώρα του συντρόφου της, ενώ για ρολόι φορά Apple Watch, για να μετρά τις θερμίδες που καταναλώνει. Σπάνια κάνει αλλαγές πάνω της, ενώ τον πλαστικό τον έχει για αξεσουάρ που τον «φορεί» μόνο αν της πηγαίνει και όχι φανατικά. Δεν θέλει να «καταντήσει» πενηντάρα από τα 44 της. Προσέχει τη διατροφή της αλλά τρώει απ’ όλα και πίνει ποτό. Από gin and tonic μέχρι μπίρα. Αγαπημένο της είναι το κρασί, κόκκινο ή ροζέ, σε αντίθεση με τις μικρότερες ή μεγαλύτερές της. Hardcore δηλαδή. Στο σεξ θέλει να αρέσει αλλά το συζητά χωρίς ταμπού το θέμα. Είναι θέμα αυτοπεποίθησης πρώτιστα και ορμονικό κατά δεύτερο λόγο. Με λίγα λόγια, περνά και μόνη της καλά, αλλά το χρειάζεται. Όλα τα παίρνει όπως αυτή θέλει.
Είναι συνεχώς ενημερωμένη από το facebook και το Instagram και το gossip της παρέας είναι ο σχολιασμός των λογαριασμών που ακολουθεί. Δεν βλέπει τηλεόραση και η κύρια οθόνη της ζωής της είναι αυτή του iPhone XS της. Φανατική του Pinterest, ξεκλέβει χρόνο για διακόσμηση ή και για μαγειρική, αλλά σπουδαία μαγείρισσα δεν θα γίνει ούτε την ενδιαφέρει. Την ιντριγκάρει, όμως, να φτιάχνει γλυκά και να τα στέλνει στα groups του whatsapp, να τα δουν οι κολλητές της. Εκεί ανταλλάζει και σημειώσεις για τα μαθήματα των παιδιών με τις άλλες ενώ η μάνα της τής στέλνει ό,τι μαλακία βρει στο facebook. Αχ, αυτό το facebook των συνταξιούχων…
Τις χαίρομαι τις σημερινές σαραντάρες γιατί έχουν πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα και οδηγούν αυτές τη ζωή τους, ενώ οι άντρες τους αμήχανοι δεν έχουν συνηθίσει στην ιδέα της Μαρίας που πριν δέκα χρόνια ήταν ένα ανασφαλές κοριτσάκι και σήμερα περπατά και τρίζει το πάτωμα. Το στοίχημα για εμάς τους υπόλοιπους είναι πώς τις αξιοποιούμε και πώς τις υιοθετούμε. Γιατί να τις απορρίψεις δεν παίζει.
Δημήτρης Λοττίδης
demetris@sppmedia.com
Twitter: @dlottides
