ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΦΟΡΑΜΕ: Denim jumpsuit και μπαλαρίνες
 

Once Upon a Time in Hollywood: Το γοητευτικό απωθημένο του Ταραντίνο

Του Ανδρέα Μαλάη

Mε ασυνήθιστη εσωτερικότητα, ο Ταραντίνο επιχειρεί μια διεισδυτική τομή σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μεταβατικές περιόδους στην ιστορία του Χόλιγουντ και ενσωματώνει πιο οργανικά από ποτέ τα κινηματογραφικά του «φετίχ» σε μια συμπαγή και εικαστικά άρτια πρόταση που στέκεται αγέρωχη και σχεδόν αυτάρεσκη στη φιλμογραφία του, ακροβατώντας επικίνδυνα, ωστόσο, στην υπηρεσία του άγονου δόγματος η «τέχνη για την τέχνη».

Παγώνοντας μια στιγμή στον χρόνο, ο Ταραντίνο βασίζει την πλοκή του με τέτοια ελευθερία στη δολοφονία της Σάρον Τέιτ, ώστε να του παράσχει εκείνη την αληθοφάνεια που απαιτείται για να στηριχθεί ένα αρκετά εσωστρεφές σενάριο διανθισμένο, έως φορτωμένο, με αυτοαναφορικές και σινεφίλ πινελιές, που στο τέλος αποδεικνύονται εν μέρει ως αυτοσκοπός. Σε αντίθεση, με τους παρόμοιας προσέγγισης «Μπάσταρδους» (2009), όπου η πλοκή διατρέχεται από την αρχή μέχρι το τέλος από ένα ξεκάθαρο «τέλος» (κατά τη δραματουργική έννοια του όρου), η ερωτική επιστολή του Ταραντίνο στο Χόλιγουντ πλατειάζει με εξοργιστική εγωπάθεια σε απολαυστικά μέχρι αριστουργηματικά μετακινηματογραφικά «σκονάκια», που, από τη μια, μπορούν να σταθούν αυτόνομα ως αφηγηματικά, ιστορικά σχόλια, από την άλλη, βέβαια, μοιάζουν αφημένα στο έλεος μιας πλοκής που δεν συνέχεται από αυστηρότητα στο δέσιμό της. Το κύριο όχημα της πλοκής είναι το δίπτυχο Ντι Κάπριο – Πιτ (γείτονες της Τέιτ), που αναλαμβάνει το μεγαλύτερο βάρος της αφήγησης, σε μια εύστοχη διαίρεση που φωτίζει όλες τις πτυχές της ιστορίας και με ερμηνείες γειωμένες, που φέρουν πάντα την υπογραφή του σκηνοθέτη.

Η αυθεντία του Ταραντίνο, φυσικά, είναι πανταχού παρούσα με διακριτικό και ύπουλο τρόπο, ενώ οι μανιερισμοί του για πρώτη φορά καταλαγιάζουν, εκπέμποντας μια αξιοθαύμαστη ωριμότητα που μαγνητίζει σχεδόν υποβλητικά και πειθήνια τον «αναγνώστη» του. Το τέλος της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ ζωντανεύει νοσταλγικά με τις γνώσεις και την τεχνική του Ταραντίνο, ενός από τους μεγαλύτερους λάτρεις του κινηματογράφου, που κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα για να φτάσει με την ένατή του ταινία να αποτίνει έναν ιστορικά καμουφλαρισμένο πλην ad hoc φόρο τιμής σε όσα τον διαμόρφωσαν καλλιτεχνικά. Το επίτευγμα; Κατάφερε να συντονίσει το – τέραστιο – κοινό του με μια πολύ προσωπική του επιθυμία.

ΠΗΓΗ: WIZ-GUIDE

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

CELEBS: Τελευταία Ενημέρωση

X