Σε μία σπάνια συνέντευξή της, η πρώτη μετά τον γάμο της με τον Χρίστο Χριστόφια και τη γέννηση της κορούλας της, μάς ανοίγει το σπίτι της και μάς μιλάει για τη νέα της καθημερινότητα, για τη θέση της γυναίκας στην πολιτική, αλλά και για τα πυρά που δέχεται κατά καιρούς ο τέως πρόεδρος.
Του Νικόλα Φωτίου για το Beautiful People
Φωτογραφίες: Nτέμης Σιρανίδης
Styling: Παντελίτσα Παντελή
Make up: Μαρία Κλείτου
Σε βρίσκουμε στην πιο ώριμή σου φάση, παντρεμένη και εργαζόμενη μαμά. Πώς είναι αυτή η περίοδος της ζωής σου;
Όπως είναι για την πλειοψηφία όσων βρίσκονται στη θέση μου. Δύσκολο πρωινό ξύπνημα, παιδικός σταθμός, σπιτικό φαγητό ή έτοιμο με αρκετές δόσεις ενοχής, τρέξιμο, παιδίατροι, παιδότοποι και πάρκα, αγαλλίαση την ώρα που έχουν όλα τελειώσει και θα απλώσουμε στον καναπέ να δούμε σειρά, ξενύχτια, κλάματα και να προσδοκούμε Ανάσταση το σαββατοκύριακο για εκδρομές, θέατρο, μουσική και φίλους. Όλα τα πιο πάνω συν η δουλειά, η εθελοντική δουλειά, οι υποχρεώσεις και άλλα πολλά.
Τελικά πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να συνδυαστεί η μητρότητα με τη δουλειά; Είναι όπως το φανταζόσουν;
Νομίζω ότι όποια συνομήλική μου εργαζόμενη και με παιδιά αν ρωτήσουμε, θα λάβουμε την ίδια απάντηση. Οι γυναίκες καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε πολλαπλούς ρόλους. Το δυστύχημα είναι ότι μια γυναίκα εν προκειμένω μπορεί να ανταποκριθεί αν έχει βοήθεια από το στενό οικογενειακό περιβάλλον, ενώ δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Θα έπρεπε το κράτος να έχει διασφαλίσει ότι υπάρχουν υποδομές φροντίδας, έτσι ώστε οι γυναίκες να μπορούν να απελευθερωθούν όχι μόνο για να εργαστούν αλλά και για να συμμετέχουν στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Η σημερινή κατάσταση κάθε άλλο παρά ευνοεί κάτι τέτοιο.
Τι φταίει, νομίζεις;
Kάνουμε βήματα πίσω, αν αναλογιστεί κανείς για παράδειγμα ότι μια νεαρή εργαζόμενη γυναίκα σήμερα καλείται να εργαστεί με μισθό 800-1000 ευρώ και να δίνει περίπου τον μισό της μισθό σε ένα παιδοκομικό σταθμό προκειμένου να μπορέσει να εργαστεί. Σε αυτό προστίθεται και η άλωση των ωραρίων εργασίας. Ποια ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή μπορεί να υπάρξει όταν καλούνται οι εργαζόμενοι να δουλέψουν Κυριακές και αργίες;
Ως Διευθύντρια του γραφείου του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, φαντάζομαι ότι οι προκλήσεις είναι μεγάλες. Δύσκολη συνθήκη;
Κάθε δουλειά έχει τις δυσκολίες της. Το θέμα είναι να υπάρχει συνεργασία, συλλογικότητα, συνέπεια και ευσυνειδησία ούτως ώστε ο καθένας από εμάς να κάνει στο μέγιστο τη δουλειά του και όλοι μαζί να πετυχαίνουμε μικρούς και μεγάλους στόχους.
Θα ήθελες κάποια στιγμή να βγεις πιο μπροστά; Είτε αυτό αφορά το ψηφοδέλτιο του κόμματος για τις βουλευτικές είτε τις ευρωεκλογές, αλλά και την εσωκομματική ηγεσία...
Όχι. Ούτε νομίζω ότι τα αξιώματα και οι θέσεις πρέπει να είναι αυτοσκοπός.
Δραστηριοποιείσαι σε έναν ανδροκρατούμενο κατά βάση χώρο. Γιατί η θέση της γυναίκας στην πολιτική σκηνή της χώρας είναι μία δύσκολη εξίσωση;
Πρώτα γιατί πιστεύω ότι ως κοινωνία δεν έχουμε απαλλαγεί εντελώς από τη νοοτροπία που αντιμετωπίζει τουλάχιστον με καχυποψία τις γυναίκες στην πολιτική. Θυμίζω μόνο ότι παραμονές βουλευτικών εκλογών πολιτικό πρόσωπο υπέδειξε ότι «οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία», ότι άλλο πολιτικό πρόσωπο μέσα στη βουλή έκανε σεξιστικές επιθέσεις, φωτογράφιζε φούστες και πολλά άλλα. Έπειτα είναι όλα αυτά που είπαμε προηγουμένως, η δυσκολία της γυναίκας με τα σημερινά δεδομένα να ανταποκριθεί στους ρόλους που τής ανατίθενται. Γι’ αυτό θα πρέπει και οι γυναίκες να βγουν μπροστά. Να μιλήσουν για τα προβλήματα, τις αγωνίες και τις προσδοκίες τους και να διεκδικήσουν πολιτικές που να προάγουν τη συμμετοχή της γυναίκας στα κοινά και να δυναμώνουν τη φωνή της.
Γενικά, έχεις ισχυρή άποψη για τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα της χώρας μας, αν κρίνουμε από τη δραστηριότητά σου στα κοινωνικά δίκτυα. Ως πένα που "τσακίζει" κόκκαλα θα την περιέγραφα…
Νομίζω ότι ειδικά τους νέους ανθρώπους θα πρέπει να τούς απασχολούν τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα. Μάς αφορούν περισσότερο απ’ ό,τι νομίζουμε. Είναι το Κυπριακό, που είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι το ζήτημα της επιβίωσής μας μέσα στην ίδια μας την πατρίδα. Είναι τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα που αφορούν και επηρεάζουν όλους. Είναι τα ζητήματα των κοινωνικών δικαιωμάτων, των διακρίσεων, της προστασίας του περιβάλλοντος. Πλησιάζει το καλοκαίρι και θα πλημμυρίσουν τα κοινωνικά δίκτυα και φέτος, για παράδειγμα, από φωτογραφίες με λερωμένες θάλασσες. Είναι ένα θέμα εντελώς πολιτικό που ξεκινά από την κλιματική αλλαγή και φτάνει μέχρι και στην παχυδερμία με την οποία επιτρέπεται να ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα πύργοι στα παραλιακά μέτωπα.
Αλήθεια, σού ζήτησε κανείς τον λόγο για κάτι που έγραψες;
Απ’ όσο θυμάμαι όχι.
Βλέπουμε τους πολιτικούς αντιπάλους του ΑΚΕΛ να ρίχνουν την ευθύνη για την κατάσταση της οικονομίας και άλλων θεμάτων στη διακυβέρνηση του τέως προέδρου, Δημήτρη Χριστόφια. Ποια είναι η άποψή σου για την τάση που κυριαρχεί έντονα τα τελευταία χρόνια;
Κάθε λογικός άνθρωπος σήμερα παραδέχεται ότι τότε επικρατούσε ένα κλίμα μίσους, υστερίας και εξαλλοσύνης που στοχοποίησε προσωπικά και πολιτικά τον Δημήτρη Χριστόφια καθώς και το ΑΚΕΛ, και δεν επέτρεψε να δούμε τα πράγματα καθαρά. Οι εξελίξεις έδειξαν άλλα. Είδα πρόσφατα μια ανάρτηση του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου στο twitter στην οποία ανέφερε ότι το 2012 είχαν ληφθεί όλα τα μέτρα και το δημόσιο χρέος σήμερα είναι κατά πολύ περισσότερο σήμερα από ό,τι ήταν τότε. Είχαν στηρίξει όλη τους την επιχειρηματολογία στο ότι δεν είχε λάβει μέτρα ο Χριστόφιας και χρεοκόπησε την οικονομία, ενώ τώρα παραδέχονται ότι τότε είχαν ληφθεί όλα τα μέτρα και ότι σήμερα το δημόσιο χρέος είναι σημαντικά μεγαλύτερο.
Από μικρή ηλικία έχεις βαθιά σχέση με την πολιτική, ως ενεργό μέλος της ΕΔΟΝ. Γιατί πιστεύεις ότι όλο και περισσότεροι νέοι στις μέρες μας έχουν μία αποστροφή σε ό,τι αφορά την πολιτική σκηνή του τόπου;
Για ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος είναι πολύ βολικό να υπάρχει αδιαφορία από πλευράς των νέων ανθρώπων για την πολιτική. Έτσι είναι πολύ εύκολο να παρουσιάζονται και να επιβάλλονται αποφάσεις και πολιτικές, να αποφασίζουν δηλαδή για εμάς χωρίς εμάς.
Πώς θεωρείς ότι μπορεί να αλλάξει αυτό;
Η πολιτική και οι πολιτικοί πρέπει να εμπνέουν τους νέους ανθρώπους. Να τούς εμπνέουν με την ειλικρίνεια, την εντιμότητα και το επίπεδο του δημόσιου λόγου τους. Να τούς δίνουν κίνητρο υπηρετώντας σκοπούς για το κοινό καλό και όχι μικροκομματικά, προσωπικά ή οικονομικά συμφέροντα.
Θα έλεγα ότι ανάλογο καθεστώς επικρατεί και όσον αφορά τη θρησκεία. Γιατί πιστεύεις πως ο κόσμος απομακρύνεται σιγά-σιγά από την εκκλησία;
Αυτά είναι θέματα που πρέπει να απασχολούν την εκκλησία και τους ανθρώπους της. Θα τολμήσω, όμως, να εκφράσω μια απορία. Όταν ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας στρέφεται με μίσος εναντίον των αλλοδαπών, των ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, όταν επειδή τα κρατικά τμήματα τού χαλούν τα σχέδια για μια επένδυση απειλεί να πάρει ένα τρακτέρ και να τα χαλάσει όλα, ποιο ακριβώς παράδειγμα δίνει;
Ποια θα χαρακτήριζες την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής σου;
Δεν μπορώ να εντοπίσω κάτι. Όσο έχουμε αυτά που δεν αγοράζονται, κάθε δυσκολία μπορεί να ξεπεραστεί.
Στον ελεύθερό σου χρόνο τι κάνεις;
Χαλαρώνω όταν βλέπω παλιές ελληνικές ταινίες.
Αλίκη Βουγιουκλάκη και τέτοια;
Τζένη Καρέζη, από τη «Λόλα» μέχρι το «Τζένη-Τζένη».
Πάντως, κυριαρχεί η τάση των ξένων σειρών.
Εντόπισα κάποια μικρά αριστουργήματα, όπως το «Big Little Lies». Η ιστορία της Nicole Kidman με συγκλόνισε. Πώς μία φαινομενικά χαρούμενη οικογένεια έκρυβε τόση βία. Τέτοιου είδους σειρές δίνουν τα μηνύματά τους.
Κυπριακή τηλεόραση παρακολουθείς;
Εκτός από τα ενημερωτικά προγράμματα, μού αρέσει πολύ η «Φαμίλια». Είναι από τις λίγες κυπριακές σειρές που παρακολουθώ.
Μιας και μιλάμε για φαμίλια, τι αναμνήσεις έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Μεγάλωσα στη Λεμεσό, είμαι μετανάστρια στη Λευκωσία (γέλια). Ωραία και οικογενειακά χρόνια με πολλές δόσεις αγάπης. Στον μόλο για βόλτα κ.τ.λ. Τότε ο μόλος ήταν σίταρος, θάλασσα, παγκάκια… τώρα είναι αξιοθέατο. Όχι πως είναι απαραίτητα κακό, απλώς χάθηκε ο τότε ρομαντισμός της περιοχής.
Αποκαλύπτεις την ηλικία σου;
Τελευταία φορά που κοίταξα ήμουν 34 (γέλια).
Φοβάσαι τον χρόνο;
Μπορεί κανείς να νικήσει τον χρόνο; Ο χρόνος, ο έρωτας και ο θάνατος είναι αήττητοι.
Αγαπημένος προορισμός;
Κάποτε ήταν η Αθήνα, μιας και σπούδασα εκεί. Τώρα η Κωνσταντινούπολη, η Μόσχα, η Αβάνα, αλλά τελευταίως το σπίτι μου, κυρίως Κυριακή απόγευμα με την οικογένειά μου.
Τώρα που έγινες μητέρα, τι σε αγχώνει περισσότερο;
Το τι μέλλον επιφυλάσσουμε στα παιδιά μας. Όταν βλέπεις τις εικόνες με τους πρόσφυγες στη Συρία, ενώ κάποτε ήταν μία ακμάζουσα και πλούσια χώρα, σκέφτεσαι ότι κάποτε μπορεί να συμβεί και στη χώρα σου. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε μία μικρή γωνιά της γης, ημικατεχόμενη μάλιστα, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ένα μπαμ και να πρέπει ξαφνικά να μπούμε σε μια βάρκα και να φύγουμε. Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι αυτό δεν θα συμβεί και σε μας. Τα παραδείγματα είναι δίπλα μας…
Τι μπορεί να σε κάνει χαρούμενη;
Μια βόλτα με αυτούς που αγαπώ. Κατά προτίμηση στη θάλασσα.
Ποια ευχή θα σού έδινες για το μέλλον;
Να ζήσει η γενιά μου και οι επόμενες γενιές σε μια διαφορετική Κύπρο, επανενωμένη, σε μια κοινωνία ανοικτή και ανοιχτόμυαλη που να νοιάζεται για τον άνθρωπο και να πρωτοπορεί στον πολιτισμό, στις τέχνες και στα γράμματα.
