Η Τερέζα Ηλιάδη είναι μία γυναίκα σύγχρονη, με άποψη για την όψη της Λευκωσίας, η οποία επιλέγει να βλέπει τη θετική πλευρά της ζωής ενώ παράλληλα θαυμάζει εκείνα τα μικρά πράγματα που κρύβουν μέσα τους τη δική τους ομορφιά. Η ίδια, σήμερα, βιώνει με αισιοδοξία και χαμόγελο τις μέρες της δικής της «καραντίνας», ακολουθεί αυστηρό πρόγραμμα, γυμνάζεται καθημερινά και απολαμβάνει αυτό το «πάγωμα» του χρόνου που θεωρεί πως όλοι χρειαζόμασταν.
Το ραντεβού μας δόθηκε προ καραντίνας, ενώ το ξέσπασμα της πανδημίας και η επιβολή των αυστηρών περιοριστικών μέτρων άλλαξαν τόσο τα δεδομένα της συνέντευξης όσο και της ζωής μας. Η ευκαιρία να τη συναντήσω από κοντά ήταν αδύνατη και έτσι ανανεώσαμε το ραντεβού μας διαδικτυακά με βιντεοκλήση. Η Τερέζα Ηλιάδη για μένα ήταν μία κυρία που γνώρισα μέσα από τις κοσμικές στήλες των περιοδικών και όταν άνοιξε η κάμερα συνειδητοποίησα πως είχα απέναντί μου μία υπέροχη γυναίκα, χαμογελαστή και με θετική διάθεση.
Αρκετές στιγμές η ροή της κουβέντας μας διακόπηκε είτε για να τη ρωτήσω περισσότερα για τα ταξίδια της είτε για να μιλήσουμε για τα σκυλιά μας που μας διέκοπταν κατά διαστήματα. Λατρεύει τα ζώα, αγαπά την αυτοπειθαρχία, τον προγραμματισμό και τη γυμναστική ενώ προβληματίζεται για τη μετά κορωνοϊό εποχή. Αναμφίβολα, η Τερέζα Ηλιάδη είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να εκτιμά την ομορφιά της ζωής.
Πώς βιώνετε αυτή τη συνθήκη «καραντίνας» που είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε μένοντας στο σπίτι;
Την ακολουθώ πιστά, μένω σπίτι, έχω προσαρμοστεί πλήρως και δημιούργησα τη δική μου ρουτίνα. Όλοι πρέπει να προσαρμοστούμε, διαφορετικά δεν θα βοηθήσουμε ούτε τους συμπολίτες μας ούτε τους εαυτούς μας.
Γενικότερα πώς έχει επηρεάσει τη ζωή σας αυτή η νέα καθημερινότητα;
Ως άνθρωπος είμαι αισιόδοξη και αυτό με βοηθάει πολύ να παίρνω την κάθε μέρα όπως έρχεται. Εκείνο που θα μου λείψει είναι τα ταξίδια. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψαν οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής πριν την πανδημία. Λίγο-πολύ, όλοι χρειαζόμασταν αυτό το πάγωμα του χρόνου, ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Εκτιμούμε πια τα πράγματα που είχαμε. Το μπλε του ουρανού, για παράδειγμα, ήταν κάτι δεδομένο, όμως, τώρα ακόμα και αυτό, το χαζεύω και το εκτιμώ ακόμα περισσότερο. Τα μικρά πράγματα της ζωής έχουν πλέον μία άλλη αξία και διάσταση.
Και με αυτό τον τρόπο στρεφόμαστε στον εαυτό μας και κοιτάζουμε προς τα μέσα;
Ακριβώς! Πολύ σωστό αυτό που λέτε. Το να στρέφεσαι προς τα μέσα είναι μία βασική διαδικασία και τη χρειαζόμαστε όλοι. Οι ρυθμοί μας πριν ήταν πολύ γρήγοροι και δεν είχαμε αυτή την πολυτέλεια του χρόνου να μείνουμε εμείς με τον εαυτό μας.
Πώς περνάτε την καθημερινότητά σας τώρα στο σπίτι;
Κάθε πρωί ξεκινώ με γυμναστική, πράγμα που μου δίνει ενέργεια για να συνεχίσω. Χωρίς γυμναστική δεν μπορώ. Επικοινωνώ με αγαπημένα πρόσωπα, φίλες μου, μιλάω αρκετά στο τηλέφωνο, πράγμα που δεν έκανα πριν. Παλαιότερα βρισκόμουν με τις φίλες μου σε κάποιο εστιατόριο ενώ τώρα περνάμε ώρες στα τηλέφωνα και στις βιντεοκλήσεις. Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική και να παρακολουθώ Netflix. Όλες αυτές τις ασχολίες βέβαια μου αρέσει να τις έχω σε ένα ωράριο, σε μία ρουτίνα.
Είστε άνθρωπος του προγράμματος δηλαδή;
Ναι, πολύ. Αγαπώ την αυτοπειθαρχία, τον προγραμματισμό και είμαι πάντα στην ώρα μου. Αυτή είμαι εγώ (γέλια). Γενικότερα, είμαι άνθρωπος που προσαρμόζεται εύκολα. Σε αυτές τις δύσκολες μέρες ο καθένας πρέπει να αποκτήσει αυτή την αρετή, την προσαρμοστικότητα.
Δεν ήξερα πως γεννηθήκατε στη Λάρνακα…
(Γέλια) Βέβαια, παρόλο όμως που δεν πάω συχνά λόγω του ότι ζω πολλά χρόνια στη Λευκωσία, αγαπώ πολύ την πόλη μου, έχω τις πιο όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις.
Ζήσατε, όμως, και στην Ουάσινγκτον αλλά και στην Ουαλία.
Ναι, στην Ουαλία ήμουν εσώκλειστη σε σχολείο και εκεί μπορώ να πω ότι έμαθα τόσο την πειθαρχία όσο και το να προσαρμόζομαι εύκολα στις διάφορες καταστάσεις. Αργότερα, η ζωή στις ΗΠΑ με εξέλιξε πνευματικά. Φοίτησα σε δύο σχολές, σε Ουαλία και Αμερική, που ήταν καθοριστικές για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μου.
Η Λευκωσία ποιο ρόλο έπαιξε στη ζωή σας;
Είναι ο τόπος όπου βρίσκεται η οικογένειά μου, η πόλη όπου παντρεύτηκα και γέννησα το παιδί μου. Η Λευκωσία για μένα είναι η πόλη μου. Η Λάρνακα είναι η γενέτειρά μου, η πόλη όπου μεγάλωσα και κρατώ από εκεί στην καρδιά μου, τις πιο όμορφες παιδικές αναμνήσεις.
Η Λάρνακα είναι μία πόλη ανέκαθεν συνυφασμένη με τις τέχνες και τον πολιτισμό, δύο τομείς που αγαπάτε κι εσείς ιδιαίτερα. Μάλιστα, η αδελφή σας, Αλεξάνδρα Γαλανού, είναι σπουδαία ποιήτρια. Εσείς δεν αναπτύξατε αυτό το ταλέντο;
Πρέπει να σας πω ότι και η μητέρα μου, η Ναδίνα Δημητρίου, έγραφε, αλλά εγώ δυστυχώς δεν έχω αυτό το ταλέντο τους. Και να το έχω, δεν το εντόπισα ποτέ. Για να γράψεις, πιστεύω πως πρέπει να νιώσεις την ανάγκη να βάλεις κάτω στο χαρτί σκέψεις και συναισθήματα. Τέτοια ανάγκη ομολογώ ότι δεν ένιωσα ποτέ.
Μου αναφέρατε στην αρχή της κουβέντας μας ότι θα σας λείψουν τα ταξίδια. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας προορισμός;
Δεν θα σας πω τον αγαπημένο μου προορισμό αλλά μία χώρα που με μάγεψε και θέλω να ξαναπάω. Θα ήθελα να ταξιδέψω ξανά στην Ινδία. Εκεί, είδα πολλές αντιθέσεις και βρήκα μία ομορφιά μέσα σε αυτές. Πρόκειται για μία τεράστια χώρα, με πολύ διαφορετική κουλτούρα και πολιτισμό, με μία άλλη φιλοσοφία ζωής. Εκεί, είδα πολύ φτωχούς ανθρώπους αλλά πάντα χαμογελαστούς. Ήταν ένα όνειρο να ταξιδέψω στην Ινδία και όταν έφευγα από εκεί, είπα πως θέλω να επιστρέψω.
Τι σας έχουν προσφέρει τα ταξίδια, τι έχετε αποκομίσει από αυτά;
Ζούμε σε ένα νησί και είμαστε αποκλεισμένοι. Το ταξίδι είναι οξυγόνο για την ψυχή και το πνεύμα. Αγαπώ ιδιαίτερα τις μεγαλουπόλεις, τον ρυθμό τους, το buzz που έχουν, την πολυκοσμία, τα μουσεία και τα θέατρα στο εξωτερικό. Δεν είμαι άνθρωπος της εξοχής. Μου αρέσει o κραδασμός και η κίνηση μίας μεγάλης πόλης.
Αυτό ακριβώς που δεν έχουμε αυτές τις μέρες.
Ακριβώς. Και διερωτώμαι πότε θα βγούμε από αυτή την κρίση. Αυτό με απασχολεί τώρα. Και όταν θα βγούμε, θα είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι;Οι ρυθμοί μας θα είναι οι ίδιοι;
Έχετε απάντηση σε αυτό;
Πρόκειται για ένα μεγάλο ερωτηματικό. Θα το δούμε στη συνέχεια.
Μετά τα δύσκολα οι άνθρωποι ξεχνούν. Εσείς τι νομίζετε;
Ξεχνάμε, ναι, αλλά κάτι μας μένει. Ξέρετε κάτι; Εκείνους που θαυμάζω καθημερινά πλέον μέσα σε αυτή την τόσο σκληρή κατάσταση που βιώνουμε είναι τους εργαζομένους της πρώτης γραμμής, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Μπράβο τους. Στέκονται εκεί σαν στρατιώτες. Είναι αξιοθαύμαστοι.
Τι άλλο θαυμάζετε στη ζωή σας;
Το καθετί που προβάλλει το διαφορετικό. Σε ένα θέατρο θα θαυμάσω την υποκριτική που θα με γοητεύσει, την καλή σκηνοθετική οδηγία. Αγαπώ ιδιαίτερα το αισθητικά όμορφο, έχω θαυμάσει πολλές εκθέσεις στο εξωτερικό και έργα τέχνης. Το καθετί στη ζωή μας έχει τη δική του ομορφιά. Περισσότερο, όμως, στη ζωή μου, θαυμάζω τους ειλικρινείς ανθρώπους, πράγμα πολύ δύσκολο να το βρεις σήμερα. Μου λείπουν σήμερα οι άνθρωποι που είναι «ανθρώπινοι». Η ανθρωπιά κάπου έχει ξεχαστεί μέσα στους γοργούς ρυθμούς της ζωής μας.
Τι θα λέγατε για τους σύγχρονους Κύπριους; Πώς θα τους χαρακτηρίζατε;
Οι Κύπριοι είμαστε ζεστοί, φιλόξενοι άνθρωποι και έχουμε καταφέρει πάρα πολλά. Περάσαμε την Αγγλοκρατία και την τουρκική εισβολή. Είμαστε μία χώρα υπό κατοχή και παρόλα αυτά καταφέραμε να επιβιώσουμε, ξεπερνώντας ακόμα και μία πολύ δύσκολη οικονομική κρίση, με το κούρεμα του 2013. Βγήκαμε νικητές και σταθήκαμε στα πόδια μας. Είμαστε δυνατός λαός.
Ως ένας άνθρωπος που έχει ταξιδέψει και παρακολουθήσει πολιτιστικά δρώμενα στο εξωτερικό, σε αυτό τον τομέα η Κύπρος τι βαθμό παίρνει;
Θεωρώ πως η Κύπρος βρίσκεται σε ένα πολύ καλό επίπεδο σε αυτό τον τομέα διότι βρίσκω πολλές εκδηλώσεις που να με ενδιαφέρουν. Ξεχωρίζω τις δράσεις του Pharos Arts Foundation, με τα διάφορα ρεσιτάλ από καλλιτέχνες διεθνούς εμβέλειας και από την άλλη έχουμε επιτέλους το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας, όπου είδαμε υπέροχες παραστάσεις από το Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας. Ξεχωρίζω τη δουλειά του ΘΟΚ όπου παρακολουθούμε πολύ καλές παραστάσεις. Η Λευκωσία έχει να προσφέρει μία μεγάλη γκάμα καλλιτεχνικών δρωμένων, από τζαζ μουσικές μέχρι εικαστικά και εκθέσεις φωτογραφίας. Παρατηρώ πως υπάρχουν πολλές και διαφορετικές επιλογές στη Λευκωσία.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τη Λευκωσία σήμερα;
Η Λευκωσία σήμερα βρίσκεται σε μία μεταβατική περίοδο. Γίνονται πολλές προσπάθειες για να φτιαχτεί το οδικό δίκτυο, η Πλατεία Ελευθερίας ολοκληρώνεται σιγά-σιγά αλλά η Λευκωσία περνάει μία δύσκολη φάση. Αναμφίβολα, υπάρχει μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στην πρωτεύουσα. Πρέπει, όμως, να κάνουμε υπομονή, διότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό. Είμαι αισιόδοξη.
Πώς σχολιάζετε, όμως, την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της Πλατείας Ελευθερίας;
Είναι εξωπραγματική. Δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρξε όλη αυτή η καθυστέρηση και πού οφείλεται. Δυστυχώς, η μη ολοκλήρωση της Πλατείας καθυστερεί και την ανάπτυξη της πόλης. Περνάμε μία δύσκολη περίοδο αλλά, όταν όλα τελειώσουν, η Λευκωσία θα είναι πανέμορφη. Η πόλη μας είναι πολύ ιδιαίτερη, τα παλιά κτήρια, το ιστορικό της κέντρο έχει ένα μοναδικό χαρακτήρα και με εντυπωσιάζουν όλα αυτά τα νεοκλασικά κτίσματα της Λευκωσίας και ιδιαίτερα το αρχοντικό του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου που είναι ένα πραγματικό έργο τέχνης.
Συμφωνείτε πως ένας ακόμα τομέας που παρουσιάζει άνθηση στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια είναι αυτός της εστίασης;
Έχουμε προοδεύσει πολύ σε αυτό τον τομέα και έχουμε πολλές, διαφορετικές επιλογές. Ο κόσμος έχει αλλάξει συνήθειες και του αρέσει να βγαίνει έξω για φαγητό. Πριν την πανδημία τα εστιατόριά μας ήταν γεμάτα και έβλεπα πολλά νεαρά ζευγάρια να συχνάζουν στα στέκια της πόλης. Αναρωτιέμαι πώς θα επιστρέψουμε ξανά στην κανονικότητά μας. Η επαναφορά θα είναι αργή και σταδιακή.
Πώς κρίνετε τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση;
Θεωρώ πως αντέδρασε άμεσα, έγκαιρα και πάρα πολύ σωστά. Γι’ αυτό, πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στο κράτος που έκανε το σωστό ώστε να μας προστατεύσει και να μας καθοδηγήσει για το τι πρέπει να κάνουμε. Αν δεν υπακούσαμε τις πρώτες μέρες των μέτρων είναι μία άλλη ιστορία, αλλά η κυβέρνηση έδρασε δυναμικά. Στο μέλλον θα δούμε, πιστεύω, πολλές αλλαγές, για τις οποίες πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Το σίγουρο είναι πως θα αγαπήσουμε περισσότερο την τεχνολογία. Κάποιος μου είπε πως μετά την πανδημία θα ζούμε με τους ρυθμούς της δεκαετίας του ’70 αλλά με τις ταχύτητες της υψηλής τεχνολογίας του 2020. Αυτό θα γίνει.
Κυρία Ηλιάδη, πιστεύετε στο μήνυμα #ΘαΤαΚαταφέρουμε;
Σας το είπα και στην αρχή της κουβέντας μας, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και ναι, είμαι σίγουρη πως κι αυτή τη φορά οι Κύπριοι θα σταθούμε στο ύψος μας και ναι, θα τα καταφέρουμε. Όλοι πρέπει να το πιστέψουμε
