Η προηγούμενη χρονιά σημαδεύτηκε με ένα αρνητικό ρεκόρ όσον αφορά την σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων στην Κύπρο αφού οι καταγγελίες έφθασαν τις 138. Μάλιστα υπολογίζεται πως η Κύπρος κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες όπου τα στατιστικά δεδομένα λένε πως ένα στα πέντε παιδιά δέχεται σε κάποια φάση της ζωής του κάποιου είδους σεξουαλικής παρενόχλησης. Ωστόσο, πολύ μικρός αριθμός προβαίνει σε καταγγελία (υπολογίζεται πως μόνο το 15%). Το πιο ανησυχητικό είναι ότι τις πλείστες φορές (70%-85%) ο δράστης είναι άτομο του οικείου περιβάλλοντος του παιδιού, όπως συνέβηκε και στην περίπτωση της 29χρονης Έλενας που έφυγε από τη ζωή, μετά το μαρτύριο που πέρασε από τους θετούς της γονείς.Σύμφωνα μάλιστα με έρευνες, ο δράστης δεν είναι παρά μόνο 10% των περιπτώσεωναρρωστημένος παιδόφιλος. Στην τεράστια πλειοψηφία ο δράστης εκμεταλλεύεται το ότι το παιδί είναι ευάλωτο.
Ο περί πρόληψης και καταπολέμησης της σεξουαλικής κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας που υπερψηφίστηκε πρόσφατα από την ολομέλεια της Βουλής εισήγαγε αυστηρότερες ποινές, καθώς και επιπρόσθετες ποινές φυλάκισης και προστίμου για τα αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης, σεξουαλικής εκμετάλλευσης, παιδικής πορνογραφίας και άγρας παιδιών για σεξουαλικούς σκοπούς, ενώ προβλέπεται και η δήμευση προϊόντων, αποκλείονται κάποιες υπερασπίσεις, όπως η επίκληση της ηλικίας και της συναίνεσης του θύματος, εισάγονται νέα αδικήματα, όπως το αδίκημα της άγρας παιδιών για σεξουαλικούς σκοπούς μέσω της τεχνολογίας και με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων.
Η Οδηγία 2011/93/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας και σχετικά με την αντικατάσταση της απόφασης-πλαισίου 2004/68/ΔΕΥ του Συμβουλίου αποτελεί ένα ολοκληρωμένο έγγραφο στο θέμα της πρόληψης, της προστασίας θυμάτων, της αντιμετώπισης και της θέσπισης των ελάχιστων κανόνων σχετικά με τον ορισμό των ποινικών αδικημάτων και των κυρώσεων στον τομέα της σεξουαλικής κακοποίησης και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, της παιδικής πορνογραφίας και της άγρας παιδιών για σεξουαλικούς σκοπούς.
Ο νόμος, στον οποίο περιλαμβάνονται οι πρόνοιες της σχετικής Οδηγίας, προβλέπει, μεταξύ άλλων, ποινές για τα αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης, σεξουαλικής εκμετάλλευσης, παιδικής πορνογραφίας, άγρας παιδιών για σεξουαλικούς σκοπούς, αλλά και την επιβολή σε φυσικό πρόσωπο που έχει καταδικασθεί για τέτοια αδικήματα, προσωρινής ή μόνιμης απαγόρευσης άσκησης επαγγελματικών δραστηριοτήτων που περιλαμβάνουν τακτικές επαφές με παιδιά, την υποχρεωτική αναφορά υποψίας για σεξουαλική κακοποίηση και για σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών, την παροχή μέτρων συνδρομής και στήριξης των παιδιών θυμάτων, καθώς και την προστασία των παιδιών θυμάτων, στο πλαίσιο των ποινικών ερευνών και διαδικασιών, τη δημιουργία και λειτουργία προγραμμάτων για τους θύτες ή για τους πιθανούς θύτες για σκοπούς πρόληψης, αποθάρρυνσης και μείωσης τέτοιων αδικημάτων και τη λήψη μέτρων κατά ιστότοπων που περιέχουν ή διαδίδουν παιδική πορνογραφία.
Η διαμάχη για τη νομιμοποίηση του χημικού ευνουχισμού απασχολεί ολοένα και περισσότερες χώρες. Πρόσφατα, σε χώρες όπως η Πολωνία, Ρωσία, Εσθονία που επιβάλλουν χημικό ευνουχισμό προστέθηκε και η Ινδονησία. Η Ισπανία και η Τσεχία έχουν επίσης εξετάσει την πιθανότητα μετά από τον βιασμό και δολοφονία παιδιών από ανθρώπους που είχαν ήδη καταδικαστεί για παρόμοια σεξουαλικά εγκλήματα.
Στην Αγγλία, το 2012, εκατόν παιδόφιλοι, έγκλειστοι σε φυλακές, συναίνεσαν στον να υποβληθούν σε χημικό ευνουχισμό. Στην αντίπερα όχθη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων (European Committee for the Prevention of Torture ή ECPT) με έκθεση που κατέθεσε στο Συμβούλιο της Ευρώπης θεωρεί υποτιμητική για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τη χρήση της μεθόδου αυτής ως μέσο σωφρονισμού των εγκληματιών σεξουαλικών παραπτωμάτων και ζητά την άμεση παύση της. Οι γερμανικές Αρχές, αντιδρώντας στην εν λόγω έκθεση, κατέθεσαν πως δεν θεωρούν τον «χημικό ευνουχισμό» τιμωρία, εκτιμώντας πως «βοηθάει στη θεραπεία ή έστω στη μερική ανακούφιση ανθρώπων με αφύσικη σεξουαλική ορμή». Σε κάποιες χώρες πάντως όπως στη Σουηδία έχουν δημιουργηθεί θεραπευτικά κέντρα παιδόφιλων.
Η έξαρση στις αναφορές για περιστατικά παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη όξυνση του προβλήματος. Σήμερα υπάρχει ενημέρωση και αυτό βοηθά τα θύματα να μιλήσουν. Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών ήταν και εξακολουθεί να είναι το λιγότερο καταγγελθέν έγκλημα. Οι υποθέσεις που καταγγέλλονται υπολογίζεται πως αποτελούν μόνο το 15% των περιστατικών.
Τα παιδιά θύματα της σεξουαλικής κακοποίησης χρειάζονται ταυτόχρονα τη στήριξη ειδικών και της οικογένειας.
Η αναστήλωση της αυτοεκτίμησης, αυτοπεποίθησης, η επανόρθωση της παιδικής αθωότητας και η αναδόμηση μιας θετικής ψυχικής ροπής είναι οι στόχοι για τη βοήθεια του θύματος.
