Το 76ο φεστιβάλ Βενετίας έστρωσε κόκκινα χαλιά στις 28 Αυγούστου και μας ετοιμάζει για έναν άκρως κινηματογραφικό χειμώνα με ενδιαφέρουσες και ποικίλες επιλογές.
«Η αλήθεια»
Η σκηνοθεσία ανήκει στον Χιροκάζου Κόρε – Έντα, κι αν σ;aς λέει κάτι το όνομα, είναι επειδή μόλις την περασμένη χρονιά η ταινία του «Κλέφτες καταστημάτων» βρισκόταν ανάμεσα στις υποψήφιες για Όσκαρ Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Αυτή τη φορά ο Γιαπωνέζος σκηνοθέτης δοκιμάζει τη «γραφή» του στα Αγγλικά και τα Γαλλικά, σκηνοθετεί την πάντα αγαπημένη Ζιλιέτ Μπινός και μάς χαρίζει ένα οικογενειακό συγκρουσιακό δράμα με φόντο τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Η Φαμπιάν (Κατρίν Ντενέβ) είναι μια μεγάλη σταρ του γαλλικού σινεμά, η οποία αποφασίζει να εκδώσει την αυτοβιογραφία της την ίδια περίοδο που η κόρη της (Μπινός) αποφασίζει να την επισκεφτεί με τον άντρα της και το παιδί της στο Παρίσι. Η αυτοβιογραφία της πρώτης θα γίνει η αφορμή για να αποκαλυφθούν μυστικά και πικρές αλήθειες που βαραίνουν τη σχέση της με την κόρη της, σε ένα οικογενειακό ξεκαθάρισμα λογαριασμών που υπόσχεται πολλά. Με αυτή την ταινία ανοίγει το φετινό φεστιβάλ, ενώ στη διανομή συμμετέχει, επίσης, και ο Ίθαν Χοκ.
«Wasp network»
Πενέλοπε Κρουζ, Άνα Ντε Άρμας, Έντγκαρ Ραμίρεζ και Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ είναι το πρωταγωνιστικό καστ στη νέα, αρκετά φιλόδοξη ταινία του Ολιβιέ Ασάγιας, ο οποίος επιστρέφει στο φεστιβάλ μετά το «Double vies» της περσινής χρονιάς. Ο βραβευμένος Γάλλος σκηνοθέτης διασκευάζει το βιβλίο του Φερνάντο Μοράις, «Οι τελευταίοι στρατιώτες του Ψυχρού Πολέμου», το οποίο αφηγείται την αληθινή ιστορία πέντε Κουβανών κατασκόπων, οι οποίοι με την επωνυμία «Wasp Network» αποστέλλονται από την κυβέρνηση της Κούβας για να διεισδύσουν στις αμερικανικές ομάδες εναντίον του Φιντέλ Κάστρο. Πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ από τα πιο αναμενόμενα της χρονιάς, κι αν υπολογίσουμε πως ο Ασάγιας δοκιμάστηκε με επιτυχία σε διάφορα ήδη κατά καιρούς, με αποκορύφωμα το βραβείο σκηνοθεσίας για το πολύ ιδιαίτερο «Personal Shopper» στις Κάννες το 2016, τότε η νέα του πρόταση ίσως καταφέρει να τού χαρίσει τον πολυπόθητο Λέοντα, για τον οποίο είναι φέτος για τρίτη φορά υποψήφιος.
«Μarriage story»
Μετά το «Ρόμα» του Αλφόνσο Κουαρόν, το Netflix φαίνεται πως πήρε σοβαρά το θέμα «κινηματογράφος στην τηλεόραση» και για φέτος, πέρα από το πολύ αναμενόμενο «The Irishman» του Σκορσέζε με τους Ντε Νίρο και Πατσίνο, διεκδικεί τον Χρυσό Λέοντα με τη νέα ταινία του Νόα Μπάουμπαχ, «Marriage story», ένα αισθηματικό, ερωτικό δράμα, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι Άνταμ Ντράιβερ και Σκάρλετ Τζοχάνσον. Ένας σκηνοθέτης θεάτρου και μια ηθοποιός βρίσκονται στα πρόθυρα ενός εξαντλητικού διαζυγίου, που δοκιμάζει τις αντοχές τους και διαταράσσει την καθημερινότητά τους. Η ταινία υπόσχεται να ξεδιπλώσει τις πτυχές ενός βασανιστικού διαζυγίου, χαμένου στη μετάφραση, και συστήνεται ως μια επικαιροποιημένη εκδοχή του «Kramer vs Kramer». Mετά την αίσθηση που έκανε στις Κάννες η προηγούμενή του ταινία, «The Meyerowitz Stories (New and Selected)» το 2017, ο Μπάουμπαχ κατάφερε, με τις ευλογίες του Νetflix προφανώς, να συγκεντρώσει ένα πρώτης τάξεως καστ, που πέρα από τους Τζοχάνσον και Ντράιβερ, συμπεριλαμβάνει και την εξαιρετική Λόρα Ντερν και τον Ρέι Λιότα. Η ταινία παρότι διαφημίζεται ως σκληρή και απαιτητική πραγματεία ενός διαζυγίου είναι βέβαιο πως θα αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της διαδικτυακής πλατφόρμας μέσα στον Σεπτέμβρη, οπότε και αναμένεται να κάνει πρεμιέρα.
«Αd astra»
Από τις λίγες ταινίες με άρωμα… Χόλιγουντ για φέτος, η διαστημική αυτή ταινία αφηγείται την περιπέτεια ενός αστροναύτη, ο οποίος ταξιδεύει στα άκρα του ηλιακού μας συστήματος για να βρει τον πατέρα του και να ξεδιπλώσει ένα μυστήριο που απειλεί τον πλανήτη μας. Αποκαλύπτει έτσι μυστικά που αμφισβητούν τις αντοχές της ανθρώπινης φύσης και τη θέση μας στον κόσμο. Σε ένα γενικό πλαίσιο, είμαστε βέβαιοι πως τίποτα από τα πιο πάνω δεν σάς έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον, εκτός κι αν είστε προκατειλημμένοι σε ό,τι έχει να κάνει με διάστημα. Ωστόσο, όταν τον πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνει ο Μπραντ Πιτ, στη δεύτερή του για φέτος ταινία, μετά την πολύ εύστοχη ερμηνεία του στο «Κάποτε στο… Χόλιγουντ» του Ταραντίνο, τότε τα πράγματα αποκτούν ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ο Τζέιμς Γκρέι των «The lost city of Z» (2016) και «Τwo lovers» (2007) σκηνοθετεί μια δίωρη διαστημική ταινία και δηλώνει πως «οι απαντήσεις που ψάχνουμε βρίσκονται πολύ πιο μακριά από ό,τι πιστεύουμε». Η ταινία αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες παραγωγής και έπειτα από πολλές καθυστερήσεις κατάφερε σχετικά αργά να πάρει ημερομηνία πρεμιέρας. Εάν συνυπολογίσουμε κιόλας πως πρόκειται για την πρώτη απόπειρα του Γκρέι σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, δεν μπορούμε να περιμένουμε και πάρα πολλά, παρόλο που ορισμένοι πρόλαβαν να στείλουν τον Πιτ στα… άστρα και πιθανώς στα Όσκαρ, πριν ακόμη δουν την ταινία. Ας τούς θυμίσουμε λίγο και την περίπτωση Γκόσλινγκ βέβαια, με το «First man» του Σαζέλ, που πέρασε και δεν άγγιξε στις περσινές απονομές.
«Gloria Mundi»
O Ντανιέλ αποφυλακίζεται κι επιστρέφει στη Μασσαλία, όπου η κόρη του, Ματίλντα, έχει μόλις γεννήσει. Ο συζυγός της, Νικολά, εργάζεται ως αυτοεργοδοτούμενος οδηγός, έχοντας να αντιμετωπίσει αρκετές οικονομικές δυσκολίες, όταν ένα βράδυ πέφτει θύμα ορισμένων οδηγών ταξί, οι οποίοι θέλουν με αυτό τον τρόπο να εξουδετερώσουν τον… αθέμιτο, σύμφωνα με την αντίληψη και τα συμφέροντά τους, ανταγωνισμό. Πρόκειται για μια ταινία του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν, ο οποίος μάς έχει χαρίσει και το ιδιαίτερο «Σπίτι δίπλα στη θάλασσα» που έκανε αίσθηση το 2017 στη Βενετία, ενώ, ανάμεσα σε άλλους, πρωταγωνιστούν και οι σταθεροί πλέον συνεργάτες του Αριάν Ασκαρίντ, Ζαν Πιέρ Νταρουσέν και Ζεράρ Μεϊλάν.
«About endlessness»
Αυτός ο τίτλος δεν θα μπορούσε να ανήκει σε κανέναν άλλο από τους φετινούς σκηνοθέτες, παρά στον Ρόι Άντερσον, τον Σουηδό σκηνοθέτη, ο οποίος κατάφερε με την ταινία του 2014, «Ένα περιστέρι κάθισε πάνω σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του», να κερδίσει τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ. Πέντε χρόνια μετά επιστρέφει στη Μόστρα της Βενετίας, με μια ταινία για το… άπειρο, επανεξετάζει την ιστορία της παραμυθούς Σερχαζάντ από τις «Χίλιες και μια νύχτες» και φέρνει στην επιφάνεια νέες ιστορίες, πλέκοντας μαζί αξεδιάλυτα σχεδόν τον μύθο με την ιστορία. Με την εικόνα ονείρου που καταφέρνει να μάς μεταδώσει ο Άντερσον στις ταινίες του, ο Χίτλερ, μια γυναίκα που αγαπά τη σαμπάνια, ένα κορίτσι που χορεύει έξω από ένα καφέ, ο δρόμος για ένα πάρτι γενεθλίων γίνονται μια ονειρική θύελλα που υπόσχεται με το καυστικό της σενάριο να μάς παρασύρει για άλλη μια φορά στον κόσμο του σκηνοθέτη.
«Εma»
Μπορεί ούτε με το «Post mortem» του 2010, ούτε με την «Jackie» του 2016 να μην κατάφερε να κερδίσει τον Χρυσό Λέοντα, τρία χρόνια μετά, όμως, ο Πάμπλο Λαραΐν, ένας από τους σπουδαιότερους Χιλιανούς σκηνοθέτες, επιστρέφει στο Φεστιβάλ με τη νέα του ταινία, η οποία προς το παρόν δεν λέει και πολλά, καθώς οι πληροφορίες για το σενάριο παραμένουν ακόμη κρυπτικές. Ένα ζευγάρι καλείται να έρθει αντιμέτωπο με τις συνέπειες μιας υιοθεσίας, όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά όσο τα φαντάστηκαν. Πρόκειται για μια ισπανόφωνη ταινία που σηματοδοτεί και την επιστροφή του σκηνοθέτη στη γενέτειρά του, τη Χιλή, αλλά και την τρίτη συνεργασία του με τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ.
ΠΗΓΗ: ΤΗΛΕΩΡΕΣ
