Ριάνα Στυλιανού
To ισχυρό μήνυμα ενός νεαρού από την Βηρυτό, του Οmar Itani, ο οποίος υπέστη σοβαρά τραύματα κατά τη διάρκεια της έκρηξης στο Λίβανο, κάνει τον γύρω του κόσμου και συγκινεί με τα ταπεινά του λόγια.
Το μήνυμα του Οmar, το οποίο μοιράστηκε στο λογαριασμό του στο Facebook με τις πιο κάτω φωτογραφίες, ξεχείλιζε από ευγνωμοσύνη, αισιοδοξία και ενθάρρυνση προς τον λαό του, για ένα πιο λαμπρό αύριο. Ο ίδιος περιγράφει περιληπτικά την δική του εμπειρία μέσα σε όλο αυτό το χάος και μας κάνει να βλέπουμε πόσο τυχεροί είμαστε εμείς, οι απλοί άνθρωποι… που έχουμε μια στέγη πάνω απτά κεφάλια μας και φαγητό στο τραπέζι μας.
Ο Omar έχασε σχεδόν τα πάντα σε κλάσματα δευτερολέπτου, αλλά παρόλα αυτά είναι αισιόδοξος, ταπεινός και έχει πίστη στους ανθρώπους αυτής της μαγευτικής πόλης.
Ο ίδιος είπε: «Χθες έχασα πολλά, το αυτοκίνητό μου, το σπίτι μου, το τηλέφωνό μου, ένα από τα καταστήματά μας. Το κατάστημα εγκαινιάστηκε πριν από τρεις μήνες, έχουμε ρίξει εκατοντάδες ώρες εργασίας στο κατάστημα και επενδύσαμε χιλιάδες και χιλιάδες δολάρια. Από το άνοιγμα του, το κατάστημα έχει πάει πολύ καλά και έγινε ένα από τα ορόσημα της μόδας της πόλης. Σήμερα το κατάστημα είναι μόνο μια μνήμη, δεν μένει τίποτα, όλα εξαφανίστηκαν σε ένα δευτερόλεπτο.
Το πιο σημαντικό, χθες έχασα την πόλη μου, χάσαμε τη Βηρυτό που γνωρίζουμε. Εκατοντάδες γείτονες μου στην οδό της Αρμενίας σφάχτηκαν. Ο δρόμος απέχει ένα χιλιόμετρο από το σημείο έκρηξης. Αποκαλυπτικές σκηνές. Μην πιστεύετε τι λένε, εκατοντάδες έχουν χαθεί.
Ήμουν στο κατάστημα μαζί με τη Sally Khadra, μια φίλη και συνάδελφο. Η Σάλι, χωρίς αμφιβολία, είναι το ισχυρότερο, πιο ταπεινό και ενεργητικό άτομο που γνωρίζω. Κατά τις δύσκολες στιγμές, χαμογελά και αστειεύεται. Δεν έπρεπε να είμαι στο μαγαζί, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος που ήμουν δίπλα σου, Σάλι. Βλέποντας εικόνες του καταστήματος τώρα, είμαι ειλικρινά μπερδεμένος από το πώς καταφέραμε να περπατάμε, ήμασταν απίστευτα τυχεροί.
Η Σάλι και εγώ έπρεπε να μετακινηθούμε σε 4 νοσοκομεία, ένα στοργικό σπίτι και ένα φαρμακείο για να θεραπευτούμε πλήρως. Τόνοι ευγνωμοσύνης στον γιατρό Hiba Hajj στο νοσοκομείο Mount Lebanon που αφιέρωσε ώρες για να μου ράψουν τις πληγές μου (τουλάχιστον πάνω από 100 ράμματα). Ο γιατρός Hiba μόλις επέστρεψε στο Λίβανο μετά από τρία χρόνια σπουδών στο Παρίσι. Η σύμβασή του δεν είχε υπογραφεί ακόμη, επισήμως ήταν ακόμη εκτός υπηρεσίας, αλλά επέμεινε να προσφερθεί εθελοντικά μετά την έκρηξη.
Τόνοι ευγνωμοσύνης στον φαρμακοποιό Juslin στο Fayadeyeh που πέρασε περισσότερες από δύο ώρες για να πάρει το ποτήρι από την πλάτη και το κεφάλι μου.
Τόνοι ευγνωμοσύνης στον τυχαίο κύριο από την πολιτική άμυνα που μας πήρε με το ποδήλατό του από το Gietawi και μας πήρε στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Saint George.
Τόνοι ευγνωμοσύνης στην οικογένεια Kossaifi, Hussam Hanouni και Jad Bacha που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ευγενικοί.
Άτομα σαν αυτά που ανέφερα είναι γιατί πρέπει να συνεχίσουμε να πολεμάμε. Υπάρχει τόση αγάπη, καλοσύνη και συμπόνια σε αυτήν την πόλη - Υπάρχουν τόσα πολλά για να αγωνιστούμε. Σήμερα για μένα είναι μια κανονική εργάσιμη ημέρα, πρέπει να γίνουν πάρα πολλά. Ανυπομονώ να ανοικοδομήσουμε, να προχωρήσουμε ενώ τιμωρούμε όλους τους υπευθύνους.
Αμέσως μετά την έξοδο από το κτίριο στην εντελώς κατεστραμμένη περιοχή Gemmayzeh, άκουσα ανθρώπους να υμνούν και να ζητούν τον Θεό, άκουσα ανθρώπους να καταριούνται τον Θεό, αλλά δεν άκουσα τίποτα από τον Θεό.»
