Δέσποινα Άσπρου
Μια πολύ όμορφη και ιδιαίτερη ανάρτηση έκανε το μεσημέρι της Τρίτης 6 Δεκεμβρίου η Αννίτα Δημητρίου.
Πιο συγκεκριμένα, η Πρόεδρος της Βουλής υποδέχτηκε στην Βουλή τα παιδιά του ιδρύματος «Μαργαρίτα Λιασίδη» και όπως η ίδια είπε μέσα από την ανάρτησή της, κατά την επίσκεψή τους προγευμάτισαν μαζί, ξεναγήθηκαν στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ενώ στόλισαν και μια γωνιά του κτιρίου με τις μοναδικές τους χειροτεχνίες.
Λεζάντα της ανάρτησης στην οποία είδαμε μερικά στιγμιότυπα από την μέρα της Αννίτας Δημητρίου μαζί με τα παιδιά με ειδικές ανάγκες του ιδρύματος, ήταν η εξής: "Γέμισαν το πρωινό μας με αληθινό χριστουγεννιάτικο πνεύμα! Τα παιδιά του #ΙδρύματοςΜαργαρίταΛιασίδη μάς πρόσφεραν απλόχερα τη ζεστασιά και την αυθεντική τους αγάπη. Προγευματίσαμε, ξεναγήθηκαν στη #ΒτΑ κ στόλισαν μια γωνιά του κτιρίου με τις μοναδικές τους χειροτεχνίες".
View this post on Instagram
Να σημειώσουμε, βάση της ιστοσελίδας του οργανισμού, ο σκοπός του Ιδρύματος Μαργαρίτας Λιασίδου είναι να προσφέρει διαμονή, προστασία, φροντίδα, κοινωνική προσαρμογή, άσκηση, ψυχαγωγία, αποκατάσταση, κ.α., για άτομα με ειδικές ανάγκες.
Να προσθέσουμε επίσης πως τo Ίδρυμα είναι κτισμένο στο χωριό Κολώνη (Δήμος Γεροσκήπου) στην επαρχία Πάφου. Είναι περιτριγυρισμένο από χώρους πρασίνου και έχει εσωτερική πλακόστρωτη αυλή, ενώ το κτήριο περιλαμβάνει αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσα εκδηλώσεων, γραφεία διοίκησης, εργαστήρια κατασκευής χειροτεχνιών, κατάστημα πώλησης διάφορων κατασκευών/χειροτεχνιών, γυμναστήριο, φυσικοθεραπευτήριο, τραπεζαρία, χώρο υποδοχής, κουζίνα, υπνοδωμάτιο και άλλους βοηθητικούς χώρους. Όλοι οι χώροι είναι άρτια εξοπλισμένοι, είτε με δωρεές ατόμων και οργανώσεων είτε με αγορές.
Αποτελεί πραγματικότητα από τις 24 Οκτωβρίου του 1990 "χάρη" στην ''κραυγή απελπισίας και φόβου ''Τι θα γίνω μάμμα όταν εσύ πεθάνεις'' που άκουγε η Ισμήνη Λιασίδου από την ανάπηρη της κορούλα Μαργαρίτα για 33 χρόνια, ήταν μαχαίρι στην καρδιά. Δεν πέθανε όμως πρώτη η μάνα. Πέθανε η Μαργαρίτα, και τότε η μάνα στη μεγάλη της απελπισία και στην επιθυμία της να διατηρήσει άσβεστη τη μνήμη της, αποφάσισε και έβαλε ως σκοπό της ζωής της, να κτίσει ένα Ίδρυμα για άτομα με ειδικές ανάγκες, ως μόνιμο μνημόσυνο για το παιδί της, και ως μια πηγή βοήθειας στους πάσχοντες συνανθρώπους μας''.
