Είναι Ιούλιος του 1999. Η Αθήνα είναι καμίνι και το διαμέρισμα μου στην Μιχαήλ Βόδα μοιάζει με κολαστήριο. Παρασκευή μεσημέρι σχολάω από την δουλειά μου, παίρνω το λεωφορείο από τα Ιλίσια, κατεβαίνω στον Ευαγγελισμό, παίρνω άλλο λεωφορείο κατεβαίνω στην Κάνιγγος και από εκεί παίρνω ένα ακόμα λεωφορείο που με πηγαίνει στην Πατησίων....
Τα απογεύματα του καλοκαιριού οι γιαγιάδες και οι παππούδες στις γειτονίες των χωριών βγάζουν τα σκαμνιά και τις καρέκλες τους και κάθονται και παρακολουθούν το δρόμο. Συνήθως μόνες ή μόνοι. Σαν να είναι κάποιο ειδικό τελετουργικό που πρέπει να ακολουθεί ο άνθρωπος στο τελείωμα της ζωής του. ...
«Κανείς δεν νοιάζεται τι έχεις να πεις για οτιδήποτε, εκτός αν μιλάς για τη βασιλική οικογένεια και απλά παραπονιέσαι γι' αυτήν», δήλωσε υψηλό στέλεχος....
Το καλοκαίρι του '95 δούλευα σε ένα μπαράκι στην Ερμιόνη. Θυμάμαι τον DJ καθώς αλλάζει δίσκους να σηκώνει το κινητό του και να μιλάει. Μην φανταστείς ότι ήταν κανένα λεπτεπίλεπτο τηλεφωνάκι σαν τα σημερινά. ...
Shopping, µόδα, οµορφιά, lifestyle, celebrity news, συνεντεύξεις,
going out και όλα όσα θες να γνωρίζεις, δυο φορές τη βδοµάδα κοντά
σου, κατευθείαν στο inbox σου!